Van vertraging naar vertraging.

Deze blog zal ook gaan over een dienst die ik deze week had. Het was een dienst die als hoofdthema vertraging had😉

Afgelopen vrijdag had ik mijn laatste dienst voor een vrij weekend, altijd een leuk vooruitzicht. De dienst had niet de meest bijzondere inhoud, wat ritjes in de regio en meer niet.

Aan het begin van de dienst al gelijk een kleine wijziging. De intercity naar Utrecht die ik zou moeten rijden mocht ik gaan passagieren. Er was een mentor met 2 aspiranten die graag wilde rijden, wat natuurlijk geen probleem was.

Na het passagieren naar Utrecht was het gelijk tijd voor de pauze van een uur.

Nadat de pauze voorbij was stond de intercity naar Amersfoort Schothorst en weer terug naar Utrecht centraal op de planning. De intercity kwam al met een kleine vertraging binnen op Utrecht centraal en na het gereed maken van de trein vertrokken we ook weer met een vertraging van 5 minuten. Er was namelijk wat verwarring bij de HC omdat de vertrek lichten op het perron het niet deden.

Onderweg nog wel geprobeerd wat vertraging in te halen maar door een vertraagde sprinter voor ons was dat niet succesvol. Op Amersfoort Schothorst de 7 bakken ICM weer omgebouwd om terug te gaan naar Utrecht centraal. Door de vertraging bij binnenkomst en de korte keertijd gingen we ook weer met een kleine vertraging weg.

Op de terugweg naar Utrecht centraal konden we gelukkig lekker doorrijden. Daardoor kwamen we maar 2 minuten later op Utrecht centraal aan dan gepland. De trein werd door een andere machinist weer zonder vertraging verder gereden naar Den Haag centraal uiteindelijk.

Ik mocht op Utrecht nog even wachten op de volgende trein die ik moest gaan rijden, weer een intercity naar Amersfoort centraal. Deze intercity kwam wel mooi optijd binnen en na afspraken met de HC ivm de vertrek lichten vetrokken we ook weer op tijd. Helaas kwamen we bij Utrecht Overvecht weer voor een rood sein te staan. Ik kon op de tablet geen reden zien waarom en dus nam ik maar even contact op met de treindienstleider. De treindienstleider liet weten dat er even eerder een melding was geweest van een suïcidaal persoon langs het spoor. Omdat er nog een trein aan het kijken was liet hij ons nog even wachten. Nadat duidelijk was dat de persoon niet langs het spoor was gezien konden wij normale snelheid door naar Amersfoort. Door het oponthoud hadden we alleen wel een vertraging van iets meer dan 5 minuten opgelopen.

Op Amersfoort de trein weer overgedragen aan de volgende machinist en zelf snel even een sanitaire stop gemaakt. Daarna gelijk weer door naar de volgende trein die ik moest gaan rijden, de intercity naar Amsterdam Centraal.

Deze trein weer mooi op tijd gereed gemaakt om te beginnen aan de rit. Ook de HC was er al en na een portotest waren we klaar om te vertrekken. Alleen na het bekijken van de tablet zag ik al dat we met vertraging weg zouden gaan. Er werd namelijk een goederentrein met 7 minuten vertraging voor ons uit gestuurd en een intercity met 15 minuten vertraging. Dit ook even doorgegeven aan de HC die even een omroep naar de reizigers er uit gooide.

Ongeveer 5 minuten na de vertrektijd mochten we achter in de file gaan aansluiten met de intercity. Helaas leverde dat achter de file aansluiten een hoop extra vertraging op. Op de tablet kon ik zien dat de vertraging van de goederentrein nog verder aan het oplopen was (vermoedelijk zat hij achter de sprinter). De intercity achter de goederentrein kreeg ook een steeds grotere vertraging en wij dus ook.

Op dat stuk baanvak zijn er verschillende seinen die niet ver genoeg uit elkaar staan. Dat houd dan in dat de slechts beremde trein niet tot stilstand kan komen als het eerste sein geel is en het 2e sein rood. Om de remweg dan alsnog lang genoeg te maken krijg je dan eerst geel met een cijfer, dan geel en dan een rood sein. In een normale situatie is dat niet zo heel erg, maar als je al langzaam rijd betekend dat dus dat je heel lang een lage snelheid moet gaan rijden. Dat wordt dan bij de NS treinen nog meer verlengt omdat het remcriterium (de minimale remkracht die door de ATB wordt afgedwongen) verhoogd is. Daardoor reed ik op verschillende plekken al vlak na het passeren van een sein de snelheid die ik moest gaan rijden.

Om te voorkomen dat ik steeds aan het optrekken en afremmen zou zijn heb ik geprobeerd mijn snelheid zo af te stemmen dat ik zo constant mogelijk door kon hobbelen. Dat lukte niet altijd en overal, mede ook door de hierboven beschreven situatie met de afstand tussen de seinen in.

Bij Weesp was onze vertraging al opgelopen naar 10 minuten, maar gingen wel de goederentrein en de intercity die voor ons reden een andere kant op. Helaas kwamen in plaats daarvan een sprinter en een andere vertraagde intercity voor ons rijden. Dat betekende dus tot Amsterdam Centraal met de lage snelheid door hobbelen.

Op het moment dat ik in de gaten had dat de vertraging minimaal 10 minuten en misschien nog wel meer zou gaan worden zelf even een omroep geplaatst naar de reizigers toe. Zo waren de reizigers sneller op de hoogte dan dat ik het via de HC zou moeten laten gaan.

Na ook het laatste gedeelte met een slakkengang naar Amsterdam Centraal gereden te zijn kwamen we aan met een vertraging van 15 minuten.

Ik moest de trein zelf weer gaan door rijden naar Almere Centrum en dus zelf ombouwen op Amsterdam Centraal. Omdat ook hier de keertijd vrij kort is ging ik weer met 15 minuten vertraging naar Almere Centrum.

Tot aan Weesp konden we nog redelijk door rijden naar Almere Centrum. Vanaf Weesp kwamen we helaas achter de sprinter naar Almere Oostvaarders te rijden waardoor ook toen weer de snelheid er grotendeels uit ging.

Met uiteindelijk een vertraging van 20 minuten kwamen we aan op Almere Centrum. Daar moest de trein gecombineerd worden op een gereedstaand treinstel. Na het combineren samen met een andere machinist de remproef genomen waarna hij hem naar het omrijspoor ging brengen.

Op Almere Centrum zou ik een best lange overstap hebben op de volgende trein van de dienst, de sprinter naar Almere Oostvaarders. Ondanks dat deze nu wat korter was wel nog wat eten kunnen halen. Dit kon ik dan mooi nog opeten op de terugweg naar Hoofddorp opstel.

De sprinter naar Almere Oostvaarders heb ik wel zonder vertraging gereden naar het omrijspoor bij Almere Oostvaarders. Daar de trein weer omgebouwd om terug te gaan naar Hoofddorp opstel.

Ook de laaste rit naar Hoofddorp opstel ging zonder vertraging en ik kon dus mooi optijd aan het weekend beginnen.