Fijn zo’n nachtnettrein…

Op zondag 26 februari had ik een hele vroege dienst om te doen. Nooit echt mijn favoriete diensten, maar wel weer lekker optijd thuis.

De dienst begon met een stukje passagieren naar Amsterdam Centraal met de eerste sprinter vanaf Hoofddorp opstel. Ik kon dus nog even rustig wakker worden deze ochtend.

Op Amsterdam Centraal even naar het verblijf gelopen samen met de machinist die de sprinter had gereden. Voor mij duurde het nog een klein half uur voor mijn volgende trein zou zijn en voor de andere machinist zelfs nog wat langer.

Omdat mijn volgende trein blijkbaar al vroeg binnen was op Amsterdam Centraal ben ik ruim op tijd naar de trein gaan lopen. De trein die ik moest gaan rijden was de laaste nachtnettrein naar Utrecht Centraal.

Op het moment dat ik bij de trein aankwam stond er al een passagier bij de voorkant van de trein die wat vragend om zich heen keek. Het blijkt een Engels sprekend persoon te zijn die behoorlijk onder invloed van verschillende middelen leek te zijn. Wat onverstaanbaar spreekt hij mij aan en vraagt waar de trein heen gaat. Ik zeg tegen hem dat deze trein naar Utrecht Centraal gaat. Hij geeft aan aan dat hij zijn vrienden kwijt is en met de trein mee wil. Op het moment dat ik zeg dat hij dan in moet stappen wil hij achter mij de cabine in komen. Dit heb ik kunnen voorkomen door te zeggen dat hij bij de andere deur moet instappen wat hij gelukkig deed.

Even later komt de persoon weer vragend bij de cabine staan waardoor ik de deur weer open. Omdat hij dezelfde vragen als even daarvoor stelde kreeg hij ook weer dezelfde antwoorden. Ook deze keer wilde hij weer de cabine instappen wat wederom niet gelukt was.

De passagier heeft uiteindelijk besloten om dan toch maar weer in te stappen op het balkon achter de cabine. Dat ging goed totdat de collega’s het vertrekproces gingen starten en de deuren gesloten gingen worden.

Nadat de deuren gesloten waren ben ik gaan rijden met de trein, alleen raakte de passagier op het balkon toen blijkbaar in paniek/ werd boos. Hij begon al vrij snel na vertrek behoorlijk hard te schreeuwen in het Engels dat hij de trein uit wilde. Helaas voor hem kon dat niet meer. Toen hij dat doorhad probeerde hij zijn woorden nog kracht bij te zetten door 1 behoorlijk harde klap op de achterkant van de cabine te geven. Daar schrok ik natuurlijk wel even van maar had zoiets van als het hierbij blijft is het nog niet zo’n groot probleem.

Helaas bleef het daar niet bij en werd de passagier ook niet rustiger. Hij werd juist alleen maar bozer/agressiever naarmate het langer duurde. Het schreeuwen bleef doorgaan en hij begon steeds onrustiger te worden.

Uiteindelijk kon hij zich helemaal niet meer beheersen en begon steeds harder op de achterkant van de cabine en de cabinedeur te slaan/ rammen. Omdat de deur behoorlijk in het slot bewoog was ik wel even bang dat deze open zou gaan.

Ik heb mij eigenlijk nog nooit echt onveilig of bang gevoeld op of tijdens het werk, maar toen met die passagier toch wel even. Op dat moment voelde de cabine ineens heel klein. Het maakte ook niet uit of het wel of niet mogelijk was dat de deur open zou gaan. Het idee alleen al dat het eventueel mogelijk was voelde al niet prettig.

Op dat moment heb ik dus ook besloten dat het genoeg was en heb de HC opgepiept via de portofoon. Via de portofoon heb ik doorgegeven dat er een passagier nogal vervelend was achter mijn cabine. Uitgelegd dat hij aan het schreeuwen was en behoorlijk hard op de deur aan het rammen was. Ook gezegd dat ik er weinig mee kon tijdens het rijden en of hij en de collega naar voren wilde komen.

Gelukkig hoorde hij dat het echt niet goed ging en kwamen ze zsm naar voren. We hadden 6 bakken VIRM bij ons wat dus betekent dat het nog een paar minuten duurde voor ze er waren. Die paar minuten leken alleen uren te duren terwijl de passagier door bleef gaan. Ondertussen was er waarschijnlijk al wel een andere reiziger die de persoon wat probeerde te kalmeren. Ik hoorde namelijk iemand op hem in praten in de tijd dat de HC’s nog onderweg naar voren waren.

Dat had al wel wat invloed op de agressieve persoon, het schreeuwen bleef doorgaan maar het slaan hield op.

Ik was opgelucht dat ik op een gegeven moment de stemmen van de uiteindelijk 3 collega’s achter de cabine hoorde. De collega’s zijn gelijk begonnen met de persoon wat rustiger te krijgen. Dat was nog niet zo makkelijk, maar uiteindelijk hadden ze hem wel zover dat hij in de coupe ging zitten. Helaas probeerde hij wel steeds terug te komen op het balkon achter de cabine. Omdat zijn gedrag nogal onvoorspelbaar bleef zijn de collega’s op het balkon blijven staan.

Op het moment dat ze de situatie redelijk onder controle hadden gaf de collega dat ook even door via de portofoon. Ook gaf hij door dat ze alle drie achter mijn cabine bleven staan zodat ik de rest van de rit rustig kon rijden. Dat was voor mij op dat moment wel even een geruststelling dat ze dat deden.

Tijdens de rit probeerde 1 van de HC’s nog om versterking van V&S te krijgen bij het leeglopen van de trein op UtrechtCS. Tijdens het door de trein naar voren lopen hadden ze namelijk een aantal bekenden zien zitten die vaker ‘zonder zonder’ reizen. Dat houdt dus in dat ze zowel geen vervoersbewijs als een id-bewijs bij zich hebben gehad met eerdere controle’s. Helaas wees de veiligheidscentrale het verzoek af en moesten de HC’s de trein zelf leeglopen. Dat leeglopen ging ook niet helemaal zonder problemen. Een tiental passagiers had zoals verwacht dus geen zin om uit te stappen en moest daartoe gedwongen worden.

Eenmaal de trein leeggelopen kwamen de HC’s naar het verblijf om te wachten op hun volgende trein. Alleen waren ze totaal niet te spreken over het feit dat er geen assistentie mocht komen bij de trein. Om nog wat meer duidelijkheid te krijgen over de reden van dat besluit belden ze de veiligheidscentrale nog even terug. Dat bracht alleen een behoorlijke discussie opgang waar ze niet naar tevredenheid uit kwamen.

Uiteindelijk heeft 1 van de collega’s zijn TM gebeld die hij op Amsterdam CS had zien lopen. Deze heeft toen zelf ook de veiligheidscentrale gebeld en kunnen zorgen dat de collega’s nog teruggebeld zouden worden. De discussie was blijkbaar niet zo netjes verlopen en de persoon van de veiligheidscentrale zou dan zijn excuses gaan aanbieden.

Achteraf kwam ook wel naar voren dat bij de veiligheidscentrale niet bekend was dat er een reiziger zich vervelend had gedragen. Het is mij niet bekend of dat kwam omdat de HC het niet had doorgegeven of dat het kwam omdat de veiligheidscentrale het niet goed genoteerd had. Het feit was wel dat als dat wel bekend was de assistentie toegewezen zou zijn.

Zo blijkt maar weer dat communicatie echt ‘the key’ is in dit soort situaties. Met de juiste communicatie en informatie was dit niet zo uit de hand gelopen.

Ik heb uiteindelijk de rest van mijn dienst gewoon af gemaakt. Die bestond nog uit een mooie rit naar de Rhenen en nog even naar Breukelen. Daarna met de intercity vanaf Utrecht CS naar Hoofddorp opstel en naar huis.